Algas invasoras nas praderías mariñas de Zostera marina: potencial alelopático de Gracilaria vermiculophylla
| Data de defensa | 13/09/2023 |
| Titulación | Grao en Ciencias do Mar |
| Centro | Facultade de Ciencias do Mar |
| Dirección |
Cotitoría: Carolina Beatriz González Puig Titoría: María Nuria Pedrol Bonjoch |
| Tribunal |
Presidencia: Ana María Bernabéu Tello Secretaría: Bernardino González Castro Vogalía: Iria García Moreiras |
| Resumo | As pradaría mariñas proporcionan multitude de servizos ecosistémicos, incluíndo abrigo e alimento para especies de interese pesqueiro. Nas últimas décadas, estas anxiospermas víronse ameazadas por diferentes factores como o crecemento da poboación, o uso de artes de pesca e marisqueo e a invasión doutras especies exóticas. Algúns estudos da Universidade de Vigo estudaron o estado de conservación das pradarías mariñas, especialmente o da enseada de Cesantes (Redondela, Pontevedra), lugar onde se practica o marisqueo. Nos últimos anos, este prado sufriu unha progresiva invasión da exótica macroalga vermella Gracilaria vermiculophylla, sen embargo, ningún traballo ata o momento abordou o potencial alelopático desta macroalga na pradaría mariña. Para este Traballo Fin de Grao deseñáronse microcosmos con cultivos da microalga Tetraselmis suecica en presenza de Zostera marina, G. vermiculophylla, ou ambas, e un duplicado deles con trampas de carbón activado (AC). A proba durou 7 días, e os días 3, 5 e 7 despois do inicio da proba realizáronse medicións do crecemento e da fisioloxía das microalgas e da acumulación de compostos fenólicos potencialmente alelopáticos nas trampas. Ao final do ensaio, analizouse o contido fenólico total (CFT) en todos os microcosmos, tanto no medio como nas trampas e material vexetal. Tamén se comprobou o estado fisiolóxico de Z. marina e G. vermiculophylla, así como os parámetros abióticos máis relevantes do medio: DO, CO2, TOC, pH, osmolaridade e salinidade. Validando a nosa hipótese de partida, G. vermiculophylla inhibiu significativamente o crecemento de T. suecica, ata que se detivo a súa proliferación. Aínda que a súa CFT foi moderada, a liberación de aleloquímicos ao medio ambiente foi suficiente para matar as microalgas nunha semana. Pola contra, o crecemento e a fisioloxía de T. suecica estimuláronse en presenza de Z. marina, cuxa abundante CFT podería ser liberada ao medio en cantidades significativas para exercer un efecto alelopático positivo e, á súa vez, servir de nutrientes para as microalgas. |