| Descrición | Un breve ensaio composto por seis capítulos nos que se fala da historia e caracterización do conto popular de tradición oral. Desde a creación no século XIX da nova disciplina do folclore a partir da publicación dos contos dos Irmáns Grimm, analízase o conto como xénero narrativo da oralidade fronte á lenda; preséntanse as teorías sobre a orixe dos contos, os traballos inaugurais da Escola de Folclore de Helsinki e dos seus continuadores e analízanse os tipos de contos. Finalmente constátase a relación entre a oralidade e a escritura na que viviron gran parte dos contos orais e a utilización dos contos en psicoloxía e psiquiatría como representacións simbólicas e en antropoloxía como representación da sociedade real. |