| Descrición | No ha sido la poesía de Quevedo materia desatendida por los estudios literarios. Comentarios específicos de poemas, monografías sobre alguno de los temas tratados, análisis de una vertiente determinada de sus composiciones, descripciones de su estilo o de sus estilos, aproximaciones a sus fórmulas dispositivas, panoramas de su recepción a lo largo de los siglos han contribuido al conocimiento de la obra poética quevediana. Este libro, La poesía de Quevedo, con un nuevo panorama de aportaciones críticas, ofrece una visión general de la poesía quevediana, conforme al esquema configurado en la edición póstuma de sus poemas, con el respeto a la que pudo haber sido la voluntad de Quevedo de organizar sus versos. De este modo, se advierte la labor filológica que implica la selección de su obra, presentada como un legado bien definido, capaz de atender a las distintas formulaciones poéticas de su siglo. La concepción metafórica de su obra como un monte parnaso, albergue de distintas musas, permite distribuir el estudio en subgéneros literarios, a la medida de los contenidos de las nueve musas si bien con la libre determinación que otorga la fluida contaminación de su sustancia. El estudio, pues, de la poesía de Quevedo se convierte en el estudio de su poesía tal y como aparece en las dos cumbres de 1648 y 1670 de El Parnaso español y el orden de los capítulos responde al subgénero poético elegido para cada musa: encomiástico, moral, funeral, amoroso, satírico, burlesco, amoroso-pastoril, heroico y religioso. Non é a poesía de Quevedo materia desatendida polos estudos literarios. Comentarios específicos de poemas, monografías sobre algún dos temas tratados, análise dunha vertente determinada das súas composicións, descricións do seu estilo ou dos seus estilos, achegas ás súas fórmulas dispositivas, panoramas da súa recepción ó longo dos séculos contribuíron ó coñecemento da obra poética quevediana. La poesía de Quevedo, con este novo panorama de achegas críticas, amosa unha visión xeral da poesía quevediana, segundo o esquema configurado na edición póstuma dos seus poemas, co respecto á que puido ser a vontade de Quevedo de organizar os seus versos. Deste xeito, advírtese o labor filolóxico que implica a selección da súa obra, presentada como herdo ben definido, capaz de atender ás distintas formulacións poéticas do seu século. A concepción metafórica da súa obra como un monte Parnaso, pousada das distintas musas, permite distribuí-lo estudo en subxéneros literarios, na medida dos contidos das nove musas, se ben coa libre determinación que outorga á fluída contaminación da súa substancia. Así pois, o estudo da poesía de Quevedo convértese no estudo da súa poesía tal e como aparece nos dous cumios de 1648 e 1670 de El Parnaso español e a orde dos capítulos corresponde ó subxénero poético elixido para cada musa: encomiástico, moral, funeral, amoroso, satírico, burlesco, amoroso-pastoril, heroico e relixioso. |