II. NORMAS DE ORTOGRAFÍA TÉCNICA |
2.1. O CÓDIGO TIPOGRÁFICO
2.2. O LIBRO DE ESTILO
2.2.1. Autoría e autoridade do libro estilo
2.2.2. Diferenzas entre o libro estilo e o manual estilo
2.3. BREVE PERCORRIDO POLOS LIBROS DE ESTILO DA LINGUA ESPAÑOLA
2.3.1. Manual de estilo de Axénciaa Efe
2.3.1.1.. Lázaro Carreter e a idea do libro de estilo común
2.3.1.2. Alberto Gómez Font & Alex Grijelmo e o Proxecto Zacatecas
2.3.1.3. A RAE e o DPD
2.3.1.4. FundéuBBVA e as súas «recomendacións»
2.3.2. O libro de estilo [de] O País
2.3.3. O libro de estilo [de] A Vangarda
2.3.4. O libro de estilo [do] Abc
2..3.5. O libro de estilo [de] O Mundo
2.3.6. O libro de estilo [de] La Voz de Galicia
2.3.7. O libro de estilo [de] O Xornal de Catalunya
2.3.8. O libro de estilo [de] Vocento
2.3.9. O libro de estilo [de] O Mundo Deportivo
2.3.10. Libros de estilo de medios audiovisuais
2.3.11. Libros de estilo institucionais
2.6. GRAFÍA TOPONÍMICA E LIBROS DE ESTILO
2.6.1. Nomes propios e tradución
2.6.1.1. Para-traducir a identidade
2.6..1.2. Nomear a Memoria
2.6.2. Traducir ou non os topónimos
2.6.2.1. A falta de unificación de criterios nos libros de estilo
2.6.2.2. Sistema, Norma e Uso
2.6.2.3. «Romanía» ou «Rumania»?
2.6.2.4. «Pequín» ou «*Beijing»?
2.6.2.5. «A Coruña», «Ourense», «Lérida», «Xirona», «Illas Baleares» ou «A Coruña», «Ourense», «Lleida», «Xirona», «Illes Balears»?
2.6.2.6. Tradición, tradución, transcrición e transliteración: o decálogo da UE para-traducir topónimos |
III. AS ERRATAS |
3.1. CLASES DE ERRATA
3.2. ANTIGÜEDAD DA ERRATA
3.3. MECANISMOS DE PRODUCIÓN DAS *ERRATAS: do metaplasmo ao barbarismo (disgrafías, cacografías e faltas de ortografía)
3.3.1. Erratas por ADICIÓN de signos innecesarios
3.3.1.1. Prótese
3.3.1.2. Epéntesis
3.3.1.3. Paragoge
3.3.1.4. Ditografía, diptografía ou duplografía
3.3.2. Erratas por SUPRESIÓN ou omisión de signos
3.3.2.1. Aférese
3.3.2.2. Síncopa
3.3.2.3. Apócope
3.3.2.4. Haplografía
3.3.3. Erratas por TRASPOSICIÓN de signos (metátesis)
3.3.4. Erratas por SUBSTITUCIÓN de signos (b por v, g por j, s por x)
3.3.5. Erratas por ULTRACORRECCIÓN, hipercorrección ou hiperurbanismo (Bilbado por Bilbao) |
IV. PROTOCOLOS DE CORRECCIÓN DE PROBAS DE IMPRENTA |
4.1. METODOLOXÍA DA CORRECCIÓN
4.1.1. Decálogo (+3) de consellos prácticos
4.1.2. Ambiente e condicións de traballo
4.1.3. Visión de conxunto das tarefas
4.2. Os SIGNOS DE CORRECCIÓN DE IMPRENTA
4.2.1. Signos de localización: marcas, chamadas ou sinais
4.2.2. Signos de corrección: orixes e variantes culturais dos signos de corrección
4.2.3. Clasificación dos signos segundo a tarefa de corrección
4.2.3.1. Suprimir
4.2.3.2. Engadir
4.2.3.3. Cambiar tipoloxías
4.2.3.4. Separar
4.2.3.5. Unir
4.2.3.6. Transponer
4.2.3.7. Aliñar ou xestionar os brancos
4.2.3.8. Anular a corrección marcada
4.3. NORMAS PARA A CORRECCIÓN DE IMPRENTA
4.3.1. Norma UNE_54051=1974
4.3.2. Norma UNE_1083=1962
4.3.3. Norma UNE-EN_15038=2006 |
VI. TIPOS DE CORRECCIÓN NA EDICIÓN DE TRADUCIÓNS PROFESIONAIS |
6.1. CORRECCIÓN DE CONCEPTO
6.2. CORRECCIÓN DE ESTILO
6.2.1. Normas de corrección de estilo
6.2.2. Técnicas da corrección de estilo
6.2.3. A opinión do autor
6.3. CORRECCIÓN TIPOGRÁFICA
6.3.1. Corrección de galeradas
6.3.1.1. Normas para a corrección de galeradas
6.3.1.2. Metodoloxía na corrección de galeradas
6.3.1.3. Regras de ouro para aplicar as normas e os métodos de correción de galeradas
6.3.2. Corrección de compaxinadas
6.3.2.1. Normas para a corrección de compaxinadas
6.3.2.2. Corrixir o peritexto icónico para-traducir a imaxe
6.3.2.3. O efecto maqueta
6.3.3. Corrección de terceiras probas
6.3.4. Comprobación de correccións
6.3.5. As capelas
6.3.6. Corrección en imprenta antes e despois da era dixital
|