A materia céntrase no estudo do océano e do clima da Terra antes do período cuberto polas medicións instrumentais (~1850 ata a actualidade), o cal representa unha fracción moi pequena (<10^−7) da historia do noso planeta. Polo tanto, os rexistros instrumentais ofrecen unha visión incompleta das escalas temporais e os patróns de cambio no océano e no clima. A paleoclimatoloxía e a paleoceanografía proporcionan un marco de referencia completo de cambios de temperatura, patróns de precipitación, evolución das capas de xeo e adaptación da biosfera nunha ampla gama de estados e condicións límite do clima, avanzando o debate sobre como os altos niveis de gases de efecto invernadoiro, prognosticados para o século XXI e máis aló, afectan aos elementos clave do sistema climático.
A paleoclimatoloxía e a paleoceanografía son campos de estudo das Ciencias da Terra que ampliaron significativamente o seu alcance nas últimas décadas. Isto débese, en parte, a que estas disciplinas proporcionan unha comprensión dos patróns naturais de cambio e variabilidade no sistema climático da Terra, contextualizando os cambios futuros influenciados pola actividade humana. Ademais, o rápido desenvolvemento de enfoques metodolóxicos e analíticos, en gran medida diversificados e cuantitativos, foi outro factor clave. Este foi resultado de esforzos multidisciplinares que involucran a sedimentólogos, xeotéuticos, xeofísicos, biólogos, (micro)paleontólogos, xeostadísticos e modeladores. A paleoclimatoloxía e a paleoceanografía proporcionan información esencial para as comunidades científicas dedicadas ao clima e á oceanografía. Este feito evidénciase na contribución aos informes do Grupo Intergobernamental de Expertos sobre o Cambio Climático (IPCC, polas súas siglas en inglés), que fai case dúas décadas comezou a incluír capítulos dedicados especificamente ao paleoclima e á paleoceanografía. No informe máis recente, dita información intégrase nos achados do informe de avaliación como unha das “múltiples liñas de evidencia” para definir o estado do clima da Terra.
A materia céntrase en analizar o ritmo, a magnitude e as taxas dos cambios no océano e no clima ao longo do tempo xeolóxico e do rexistro instrumental, con especial atención nos cambios que acontecen nos océanos. Explóranse os seguintes temas: (i) as distintas escalas temporais (de 10^1 a 10^8 anos) e os patróns do cambio climático; (ii) as ferramentas de investigación empregadas para reconstruír o (paleo)océano e o (paleo)clima; e (iii) a relación entre os forzamentos, os procesos de retroalimentación e as respostas do sistema climático, especialmente no que respecta ás variacións de temperatura.
