Non cabe dúbida de que a competencia dixital, más alá dunha mera declaración de intencións de cara a validar e identificar un modelo que tenga como referencia as actuacións teóricas como folla de ruta en ámbitos académicos, configurase hoxe en día, na súa vertente máis práctica, nun requisito necesario e imprescindible para achegar a sociedade da información e a comunicación á cidadanía do seculo XXI. Proba desta realidade son os diferentes estudos e propestas realizadas desde diferentes institucións ye organismos que non fan outra cousa que reafirmar esta preocupación pola sociedade-rede e a poboación. Aínda que os aspectos e definicións sobre a competencia dixital son variados, no cabe dubida de que este feito pon de manifesto a importancia e preocupación que para a comunidade científica ten o tema. Termos como alfabetización computacional, alfabetización TIC, alfabetización dixital, alfabetización informacional son manexados a miúdo para fablar e definir disciplinas e proxectos en relación a esta competencia asumindo que hai moitos puntos de encontro de todos estos termos.
Nela podemos inferir que a líña de actuación futura por parte dos usuarios de cara á producción de coñecemento pasa por catro elementos fundamentais: a comunicación e a colaboración, o lo que é o mesmo, dessenvolver a expresión, o diálogo con outros usuarios de cara a intercambiar ideas, datos, sentimentos, emocións, etc. Tamén poder superar as fronteiras físicas temporais para a través da comunicación dixital intercultural, o como apuntábamos antes, modelar a nosa conducta activa para que saibamos adaptarnos ás novas circunstancias vitais que nos fan vivir en sociedade. Tamén para construir a nosa propia contorna personal que nos axude a conectar coas redes dixitales que nos proporcionen datos, información e en definitiva, o coñecemento que estamos a buscar. A Xestión da información é outro dos aspectos fundamentais cara onde apunta o dominio da competencia dixital, tratase en definitiva non só de localizar e procesar aquela información relevante que nos axude a conformar o noso coñecemento senon que tamén nos axude a analizar o contido co cal traballamos e nos permita organizar dito contido aplicando estratexias de información persoal. Un terceiro aspecto a ter en conta é o aprendizaxe e a resolución de problemas. Cremos que este aspecto, desnde un punto de vista educativo e máis concretamente ó falar dos procesos formais na educación, cobra máis forza que nunca, xa que nos fai pensar nun novo paradigma educativo onde o virtual e o presencial se unen para redefinir o concepto de escola, de profesor, de espazo, onde o alumno adquiere a condición de axente de aprendizaxe e onde o profesor configúrase como acompañante de este descubrimento do coñecimento por parte do discente. Por último e en relación ó cuarto dos elementos, a participación significativa, vemos como a habilidade e o coñecemento avanzado se revela como a oportunidad para poder xestionar identidades dixitales en diferentes contextos, participar en proxectos en rede, así como ser capaces de integrar as ferramientas dixitales de forma productiva no noso traballo e en outras actividades, é decir levar a cabo a utilización dos medios y as redes para xenerar coñecemento a través de Entornos Personais de Aprendizaxe.
